رفت

بهار زندگانی آمد و رفت

شور و شوق جوانی آمد و رفت

قول باران و نفس تازه پوچ بود

خورشید امید غروب کرد و رفت

زمزمهٔ طبیعتم را کس نشنید

ساکت و خاموش قصّه گو قصّه نگفت و رفت

شکوفه نشکفت و جوانه بخشکید به درخت

!!!بهار رویایی بود که آمد و رفت

Bahar

دل‌ خسته‌ام را نفس تازه، بهار
 این مسافر پر گرد و غبار را در و دروازه، بهار

 آغازی دگر، فرصتی برای زنده بودن
 زنده‌ام، دلم پر جوانه چون بهار

 سردی و تاریکی‌ زمستان دگر خاطره ایست
 با آغوش باز، میروم سوی بهار

The ROAD!

The road twisted and turned;

we tumbled,

and oh, how we learned...!

Far too grave, the price we paid;

with our tears,

this road, we paved!

Despite it all, the road stands still;

and we are to travel it,

helpless, or at will.

My words, they still ring true;

no one can deny them,

not even I,

and nor can you!

A lesson

Ironic is this life...

For it gives, only to be amused when it takes away!

I had to stand on the peak of abundance, 

to learn how poor I really was!!!