!مگو

ندا دادم, صدا کردم وفریاد زدم که ای یار من کجایی, کجایی؟

از دور شنیدمش گریان و گریزان و در قصد رهایی

گفتمش که دل تنگم و از تو بی خبرم

گفت از دل تنگی و بی خبری رنج مبر و هیچ مگو

گفتمش ز عشق و ز درد دوری و نیاز

گفت ز عشق و ز دردت دگر هیچ مگو

گفتمش من انم که غمش تیره کند روز

گفت بار غمت به دوش بگیر و از غم هیچ مگو

گفتمش که خانه ام بی تو متروکست و خاموش

گفت از این خانه برو, از تاریکی و خاموشی دگر هیچ مگو

گفتمش که دل بسته ام به تو، من عاشقم

گفت از دلبستگی و عاشقی هیچ مگو

گفتمش که دلم تشنه چو صحراست

گفت باران ز ابر دگر جوی وز تشنگی دگر هیچ مگو

گفتمش ای یار شیرین، خاموشم مساز

!گفت خاموش بمان و به من دگر هیچ مگو