Tear and Blood- اشک و خون

مینویسم امشب، جوهرم خون و اشک

شعری که منتشر شود در شعلهٔ بی‌ صبری

بوسهٔ شیرین تو بر لبانم نشسته هنوز

!صدایت چو رویا پیچیده در عمقم

یک عمر تو را جستم و یافتمت عاقبت

به چه سختی آمدی و چه ساده رفتی‌ از دستم

ناگه شکستی تو مرا و من بیخبر از این و آن

جز از تو گریختن نبودم چاره‌ای

صفحه‌ای تاریک لبریز از جملات خط خورده

از شراب تو مرا سهم نبود جز جرعه‌ای

تصویر تو همدمم مانده هنوز

چشم ناامیدم به راه تو شب و روز

میگریزم از خیالت، اما در توانم نیست

وای بر این دل‌ شیدا و شکسته

 مینویسم امشب، جوهرم خون و اشک

!...شعری که منتشر شود در شعلهٔ بی‌ صبری

I write tonight, my ink, tear and blood

a poem, published in the flame of haste
Your sweet kisses, still on my lips

Your voice, like a dream, echoes in my depth

A lifetime I spent seeking YOU
how testing to find, and how easy to lose!

So unexpectedly you razed me

I, unaware and unknowing
what was my picking, but to run?

A darkened page, filled with words crossed…

The sweet wine that was you
I could only have but a sip!
Your image, my only companion still

Foolishly, your return I await…
Thoughts of you, I try to erase in vain

for my broken heart has no other choice

I write tonight, my ink, tear and blood

A poem, published in the flame of haste…!

A lover does...

Dust on the windowsill

cobwebs of past

Reminded of how a lifetime

a second can last

Footprints in the fresh snow

Sun shining, the flakes aglow

Matters none, time can stand

Lovers, walking hand in hand

Old letters, in an open drawer 

Telling tales of a blooming flower

of how she lived, and how she loved 

The last lines, they make me cower

Greying at the temples,

in the mirror, a stranger’s face 

Unyielding and defiant, steadfast

the fabric of life, time weaves at its own pace

Love, all there is and all that ever was

A lover does, what a lover does!

…

Canvas

The urge surges;

visions transpire.

Passion ignites,

and sets me afire.

Standing before me naked and bare,

drenched in light,

silent and still,

she submits tamely to my will.

Her textured skin whispering,

tattling tales of infinite promises;

as my fingertips, ever so keen,

tender and fervent,

trace the UNSEEN!

A temptress, she seduces me;

no chance to revoke.

Entranced and spellbound,

I give her life with every stroke.

When the ordinary and the conventional

are but a dark prison;

born to bear my mark,

she, is the emissary of my vision!

Without bounds or limits we dance;

we wager it all on one more chance!

My uninhibited lover,

my mistress,

my canvas!!!

Tear

In the silence of the days passed

and the uncertainty of the days yet to come

as the autumn moves across my skin

I shed a tear

I have hated and I have loved

I have failed without regret

and I have rejoiced in triumphs

and now, frozen in time in between

I shed a tear

The mind fatigued

I stand tall and refuse to kneel

for my relentless heart will never retreat 

A thousand thoughts, all obscure and obsolete

I shed a tear

My words echo to an undecipherable hum

My image fades in the passing crowd

The sound of my footsteps

marching to the beat of my heart

walking empty streets

I shed a tear!

...

YOU!

Intoxicated beyond measure; 
the wine, 
YOU!

Thunderstruck and dazed, 
my heart stolen; 
the thief, 
YOU!

Conscious or slumbering, 
sensing or numb, 
my only aim, 
YOU!

The day and the night, 
the sun and the moon; 
the source of all light, 
YOU!

You, the bidding, 
and you, the requisite; 
the road and the destination, 
YOU!

You, the ailment I suffer; 
and my only cure, 
YOU!

Clandestine and enigmatic, 
you are the secret; 
the key to this riddle, 
YOU!

You, the fertile cloud, 
and you, the rain; 
the “beginning without end”, 
YOU!

I’m lost and bewildered; 
for there is nothing but you, 
yet all there is, 
is YOU!!!

رفت

بهار زندگانی آمد و رفت

شور و شوق جوانی آمد و رفت

قول باران و نفس تازه پوچ بود

خورشید امید غروب کرد و رفت

زمزمهٔ طبیعتم را کس نشنید

ساکت و خاموش قصّه گو قصّه نگفت و رفت

شکوفه نشکفت و جوانه بخشکید به درخت

!!!بهار رویایی بود که آمد و رفت

Bahar

دل‌ خسته‌ام را نفس تازه، بهار
 این مسافر پر گرد و غبار را در و دروازه، بهار

 آغازی دگر، فرصتی برای زنده بودن
 زنده‌ام، دلم پر جوانه چون بهار

 سردی و تاریکی‌ زمستان دگر خاطره ایست
 با آغوش باز، میروم سوی بهار

The ROAD!

The road twisted and turned;

we tumbled,

and oh, how we learned...!

Far too grave, the price we paid;

with our tears,

this road, we paved!

Despite it all, the road stands still;

and we are to travel it,

helpless, or at will.

My words, they still ring true;

no one can deny them,

not even I,

and nor can you!

A lesson

Ironic is this life...

For it gives, only to be amused when it takes away!

I had to stand on the peak of abundance, 

to learn how poor I really was!!!

تو

من مستم و جان بر باده عشقت سپرده‌ام

می‌ تویی، ساقی‌ باده به دست تویی

سارق این قلب آشفته تویی

چه بیدار و چه خفته، مقصود تویی

شب تویی، روز تویی

تو شمس و تو قمر، نور این دیده تویی

نیاز تویی، حسرت تویی

راه تویی، مقصد تویی

چه کنم؟ جز تو پاسخی نیست

بیماری تویی و درمان تویی

راز تویی، رمز تویی

کلید این معمّا تویی

ابر تویی، باران تویی

!یگانه‌ای ، آغاز بی‌ پایان تویی

در این میانه از خود بیخودم

!!!جز تو دگر نیست و هر آنچه هست تویی

تو ببخش

دیدار تو یگانه نور امید

بی‌صبری و هیجانم را تو ببخش

من در عشق تو مستم و خراب

از خود بیخودم، مستییم را تو ببخش

در جدال زندگانی دل‌ به تو باختم و بس

این شکستم را در این جدال تو ببخش

چشم از تو برداشتن در قدرتم نیست

این نگاه خیره و پر نیازم را تو ببخش

اگر لحظه‌ای از تو دزدیدم گه و گاه

این جسارت را ز من تو ببخش

جز عشق به تو گناه من نبودست هیچ

عاشقی بر من دل‌ باخته را تو ببخش

...

Last Kiss!

No one knows, and I don’t know why

how you came, and why you left

The cruel hand of destiny is never shy

When the window of my dreams is shut,

and the road to my destiny cleft

There is a time when tears dry

With the folding scream choking in my throat,

our last kiss is all that I have left!!!

...

قضاوت

باور کن مرا

فریاد بی‌ صدا ناله‌ای بیش نیست

آنچه از برون تیشه بر ریشه ات میزند
جز سراب و تخیلی‌ بیش نیست

قاضی تویی

محکوم تویی

اسیر و زندانبان

 ...تویی

پچ پچ دیگران ریگ در کفش تو نیست

،آن نیشتری که قلبت ریشه می‌کند

!...تویی

مجوی در برون آرامش و زیبایی

،بنگر به خود

!!!که زیبا تر از زیبا تویی

    

پوست بر پوست

نگاهت عریانم کرد و به دل‌ نشست

بر دفتر زندگی‌ام، نامت نوشت و پس ببست

سارقی بودی که دل‌ ز من برد و سپس

حبس کرد مرا چون پرنده‌ای تنها در قفس

عشق به تو کورم کرد و دیوانه و مست

خواستنت، جسارتی که با من بود و هست

با نخستین بوسه گرفتی‌ تو ز من جان و نفس

عاقبتم دیوانگی، ویرانگی؛ همین و بس!!!

تو شراب و من معشوق مستی با تو بودنم

تو رفتی‌ و من هنوز غرق در وحشت چشم گشودنم

عاشقی، یگانه گناه من دل‌ شکسته بود

فریاد میزدم در سکوت، اما لبانم بسته بود

پوست بر پوست، روح در روح

تویی، یگانه درمان این دل‌ مجروح

پوست بر پوست، ،روح در روح

...تویی، یگانه درمان این دل‌ مجروح

...

آنکه پنهانست ولی‌ پیداست

ببر آن رشته را که اسیر گذشته‌ات می‌کند

بنوش فردا را که اگر نه آن هم می‌گذرد

گذشته را دفن کردن کار آسانی نیست

بدون ابر گریان هیچگاه بارانی نیست

کتابی‌ را که خوانده ای‌ مرور کردن خیانت به فرداست

ببند جلدش تو امروز،

!!!بجوی آنکه پنهانست ولی‌ پیداست