او

من بگشتم بس در پی‌ این و آن

آنکه یافتم اما این و آن نبود

بنشستم بس در حجرهٔ منتظران

آنکه آمد میزبان و مهمان نبود

دل‌ باختم و از خود بیخود شدم

سهم من در این میان سر و سامان نبود

او ٔبت و من ٔبت پرست، زائر شدم

بیخود از خود شدن ساده و آسان نبود

خیره در حیرت، کور شدم از نور او

منشأ این نور شمس در آسمان نبود

در برون جستمش در هر خم و پیچ

یافتنش بیماریم، ولی‌ درمان نبود

آشفته غرق در حیرتم در عاقبت

او من و جز من کس دیگر نبود